Bonarda

De uva bonarda is een variëteit die aan het einde van de 19e eeuw door Italiaanse immigranten werd geïntroduceerd, en werd vergezeld door verschillende druivensoorten (barbera, dolcetto, nebioso, grignolino…).

De aanpassing van deze variëteit aan zowel warme als koele hooggelegen regio's biedt de mogelijkheid om zeer frisse wijnen te produceren, met een uitstekende rijping en een laag alcoholgehalte.

De bonarda-druivensoort bevindt zich tegenwoordig grotendeels in de Nieuwe Wereld, in Californië en Argentinië.

De trossen zijn middelgroot, goed gevuld en compact. De bessen zijn zwart-blauw van kleur, met een zachte pulp, hoewel de wijnen niet opvallen door een zeer intense kleuring.

Aan het einde van de vorige eeuw was in Argentinië het areaal van de bonarda-druif in hectare groter dan dat van de beroemde malbec-druif. In de loop der tijd heeft laatstgenoemde echter aan populariteit gewonnen en is uitgegroeid tot de meest representatieve druif van deze regio in de zuidelijke kegel. Momenteel is er een geregistreerd areaal van 18.700 hectare bonarda, tegenover 42.000 hectare malbec.

De wijnen gemaakt van de bonarda-druif hebben, afhankelijk van de leeftijd van de wijn, tinten die variëren van diep rood tot paars en granaatrood. Deze wijnen bieden aroma's van rijp fruit met compoteachtige tonen. Er verschijnen aroma's van zwarte kers, bosbessen en pruimen, evenals bloemige nuances met accenten van viooltjes en pioenrozen. In de mond zijn bonarda-wijnen aangenaam, zoet en van goede intensiteit, met zachte tannines die ze fluweelachtig en elegant maken.